«Kι έτσι γυρνάει τώρα -ο ερωτάς μου- αυτονομημένος και μόνος, χωρίς δεσμά, σ’ όλες τις γειτονιές, περνάει μέσα από τοίχους και κανένας, μα κανένας δεν μπορεί να τον αναγνωρίσει ή να πει πως τον είδε, αέρας, αέρας έγινε και βουίζει τις νύχτες, διάφανος έγινε, σκόνη έγινε πάνω σε τοιχοδιώκτισσα γραφή.»...