02 Νοέ Prima Materia
Ήθελα να ‘λεγες,
χωρίς το κόκκινο,
ξερό κεφάλι της
εγώ δε ζω.
Ήθελα να ‘λεγες,
θα δούμε, ίσως.
Ήθελα να ‘λεγες,
δεν το μπορώ.
Δεν είμαι αυτός.
Αρνιέμαι.
Ήθελα, ήθελα, τόσα ήθελα!
Μα, μ’ όλα ετούτα
Πώς θε να γύρναγε
η καρδιά
βαθιά να μπει
στον εαυτό της.
Πώς θα ‘βλεπε
ξανά το κύτταρο
μέσα απ’ το μιτοχόνδριό του.
Πώς θα συσσωματώνονταν
δυο σκόνες άσχετες
κι ηλεκτρικά θα χόρευαν
στο φως της λάμπας;
Ήθελα, ήθελα, τόσα ήθελα.
Την Prima Materia.
Το Χριστό.
Κι εσένα.
Copyright © 2020. Αθηνά Ζωγραφάκη. «All rights reserved».
Δίχως Σχόλια